این شیشه‌ها دارای درصد بالاتری از بور و سیلیس نسبت به سایر شیشه‌ها در ترکیب مواد اولیه خود هستند. این نوع شیشه‌ها ضریب انبساط حرارتی کم تا متوسط داشته، مقاومت خیلی زیاد در برابر ضربه، پایداری خوب در برابر مواد شیمیایی، رفتار ویسکوز دمای بالا، چگالی کم و مقاومت الکتریکی بالا از ویژگی‌های این شیشه است.
این شیشه یکی از پایدارترین شیشه‌های شناخته شده است اما یکی از اشکالات عمده آن واکنش شدید با آب و بخار آب موجود در اتمسفر است. شیشه‌های دارای چنین ترکیبی مقاومت بالایی در برابر خوردگی شیمیایی و تغییرات دمایی نشان می‌دهند. به همین دلیل آنها را در تجهیزات فرآیندی صنایع شیمیایی، در لابراتورها، به عنوان آمپول و ظرف قرص (ویال) در صنایع دارویی و به عنوان حباب‌های لامپ‌های پر مصرف (توان بالا) استفاده می‌شوند.
همچنین شیشه‌های بوروسیلیکات در منازل، به عنوان ظرف‌های پخت و پز و دیگر وسایل مقاوم در برابر حرارت به کار می‌روند. خانواده شیشه‌های بوروسیلیکاتی بی‌اندازه گسترده است، بسته به این که چگونه ترکیبات بور در داخل مذاب شیشه با دیگر تشکیل دهنده‌های فلزی بر هم واکنش دارند. به همین دلیل بیشتر شیشه‌های بوروسیلیکاتی به عنوان شیشه‌های ویژه طبقه‌بندی می‌شوند.
با چند مقایسه خواهیم دید که برتری‌های شیشه‌های بوروسیلیکات سبب شده است که برای مصارف آزمایشگاهی بیش از شیشه‌های قلیایی استفاده شوند. بعضی از برترهای شیشه‌های بوروسیلیکات نسبت به شیشه‌های قلیایی عبارتند از ضریب انبساط حرارتی این نوع شیشه بسیار پایین‌تر از شیشه قلیایی است. مقاومت حرارتی این شیشه زیاد بوده و در نتیجه خطر شکستن آنها در هنگام گرم کردن یا سرد کردن ناگهانی کمتر است. این شیشه‌های سخت، ترد هستند و در مقابل سایش سطحی بیشتر مقاومت می‌کنند، در نتیجه مقاومت مکانیکی آنها نیز بیشتر است. این شیشه‌ها نسبت به شیشه‌های قلیایی سخت‌تر بوده و در مقابل افزایش فشار سطحی مقاومت مکانیکی آنها بیشتر است. اگر شیشه مورد استفاده از جنس بوروسیلیکات باشد بسیاری از لوازم آزمایشگاهی شیشه‌ای که ساختن آنها از شیشه قلیایی بسیار مشکل یا غیرممکن است را می‌توانیم بسازیم یا تعمیر نماییم.
بعضی از عیب‌های شیشه‌های بوروسیلیکات از این قرارند که، شیشه‌های بوروسیلیکات از شیشه‌های قلیایی گران‌تر است. شیشه‌های بوروسیلیکات برای کار به حرارت بیشتری نیاز دارد، بنابراین باید از چراغ‌های شیشه‌سازی یا مشعل‌های دستی استفاده شود که مجهز به شیرهای اکسیژن یا هوای فشرده هستند. چنین حرارت زیادی بر روی شیشه به مدت زیادی دوام نمی‌آورد از این رو شیشه را باید به سرعت شکل داد زیرا شیشه سریع پس از دور کردن از شعله سرد و خشک می‌شود.
در اتصالات شیشه‌های بوروسیلیکات باقی ماندن سوراخ‌های سوزنی رایج است و اغلب اتفاق می‌افتد به همین دلیل توجه زیادی باید به تمیزی و ذوب کامل اتصالات ابراز گردد. بیشترین دمایی که شیشه‌های بوروسیلیکات تحمل می‌کنند تا حد ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد و با بعضی ترکیبات ویژه تا ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد است انواع بخصوصی از این شیشه برای اتصال با آلیاژهای آهن، نیکل، کبالت، مولیبدنیم و تنگستن به کار می‌رود. شیشه بوروسیلیکات بر حسب نوع ترکیب آن در حدود دمای ۶۲۵ درجه سانتی‌گراد نرم می‌شود و ضریب انبساط حرارتی آن نیز به نوع ترکیب بستگی دارد و از ۱۰–۶ × ۳/۳ در هر درجه سانتی‌گراد برای شیشه‌های معمولی بوروسیلیکات (که برای وسایل آزمایشگاهی به کار می‌روند.) تا ۶– ۱۰ × ۲/۷ در هر درجه سانتی‌گراد برای انواع مخصوص (که در جوش‌های پیوندی به کار می‌روند) متغیر است. بدلیل پایداری شیمیایی عالی، مقاومت بالا در برابر شوک حرارتی که نتیجه ضریب انبساط حرارتی پایین است شدیداً مورد توجه‌اند و در شش گروه دسته‌بندی می‌شوند:
الف) شیشه‌های پیرکس
ب) شیشه‌های الکتریکی
ج) شیشه‌های درزبندی برای جوشکاری شیشه‌ها
د) شیشه‌های اپتیکی که به شیشه‌های کراون معروفند.
ه) شیشه‌های آزمایشگاهی جهت تجهیزات شیشه‌ای آزمایشگاه
و) شیشه‌های شفاف به نور ماورا بنفش
